تاثیر 8 هفته تمرین پیلاتس بر سطوح سرمی اینترلوکین 6 (6il-) و پروتئین واکنشی c (crp) و برخی عوامل منتخب آمادگی جسمانی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ms) یک بیماری التهابی است که در آن سیستم عصبی مرکزی فاقد میلین می شود. با توجه به این که ورزش می تواند در کاهش سایتوکین های پیش التهابی موثر باشد، لذا این گمان وجود دارد که می تواند در بهبودی بیماری ms نیز مفید باشد. مطالعه حاضر اثر 8 هفته تمرین پیلاتس بر سطوح سرمی اینترلوکین 6 (6il-) و پروتئین واکنشی c (crp) و قدرت عضلانی بیماران زن مبتلا به ms را بررسی نمود. بیست و یک زن مبتلا به ms (میانگین سن 30/8±40/36 سال، وزن 30/13±43/62 کیلوگرم و نمایه ی توده ی بدنی 80/5±39/25 کیلوگرم بر متر مربع) با امتیاز گسترش یافته وضعیت ناتوانی (edss) 72/1±56/2، به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت نمودند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (13 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته به انجام تمرینات پیلاتس (3 جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه) پرداختند. سطوح سرمی 6il- و crp، نمره ناتوانی، قدرت عضلانی دست، پشت و پاها و انعطاف پذیری عضلات تحتانی کمر و پشت ران آزمودنی ها، 24 ساعت قبل و 72-48 ساعت پس از تمرین اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تی با سطح معناداری 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند. نتایج کاهش معنادار سطح 6-il (03/0= p)، نمره ناتوانی (007/0= p) و افزایش معنادار قدرت عضلانی دست (04/0= p)، پشت و پاها (04/0= p) و انعطاف پذیری (02/0= p) را نشان داد، اما تغییرات معناداری در سطح crp مشاهده نشد (28/0= p). به نظر می رسد، تمرینات پیلاتس با بهبود وضعیت التهابی و افزایش قدرت و انعطاف پذیری عضلانی می تواند در کنار سایر روش های درمانی، به عنوان یک روش تمرینی مطمئن، مورد استفاده قرار گیرد.